Ok, inmiddels ben ik zowel geestelijk als lichamelijk wel zover hersteld dat ik het er wel over wil hebben....:)
Afgelopen zaterdag heb ik m'n eerste run gelopen. 12 weken daarvoor bedacht ik me dat het wel goed voor me zou zijn als ik wat aan beweging zou gaan doen, ben inmiddels 40 dus ja, dan moet je toch wát!
Ik als fanatieke hardloop-hater besloot om het toch maar eens te proberen. De eerste les heb ik totaal weggeblokt, want ik kon na 3 minuten lopen aan het zuurstof!!! Dan het idee dat je met 9 weken 5km zou moeten kunnen lopen!!! Gék dat mens, dacht ik nog:)
Ok, de 9 weken zaten er op en 3 weken later zou hier de Fish-Potato-Run zijn, 8 mijl (12,8km) of 4 mijl (6,4km) lopen. Samen met de buurvrouw proefgedraaid op de 4 mijl en ja hoor, we moesten ons maar aanmelden....vonden we....
De week ervoor was het koud, regen, storm, wind, alles wat je maar kunt bedenken en op zaterdag was het....juist, bloedheet!!! 28 graden met een hoge luchtvochtigheid........
Welk normaal mens gaat er dan ook lopen??? Duidelijk dat ik niet helemaal normaal ben....
Het was dan ook echt een verschrikking! Het begin ging nog wel, laten we zeggen de eerste 4 km, maar daarna ging het in rap tempo achteruit. We hebben een stukje moeten wandelen en het laatste stuk maar weer alle moed vergaard en al zwoegend hebben we uiteindelijk wel de finish gehaald....
Hoe warm het was blijkt wel uit het feit dat de ambulance 3 keer uit mocht rukken en er 40 mensen uitdrogingsverschijnselen hadden. Er mocht zelfs iemand aan het infuus!
Voor zover mijn klaagzang, volgend jaar beter!!! :)
Bij de start leek het nog heel wat (ik ben die met dat rode shirt LOL)
Het lijkt echt wel strompelen hè............?:)
Bedankt voor je bezoekje!
