Ik heb de doden nooit gezien,
de angst, de massagraven.
Ik heb de honger niet gekend,
de kille grauwe dagen.
Ik heb de cellen niet gezien,
ik heb geen vriend verloren.
Ik heb er niets van meegemaakt,
ik ben erna geboren;
maar ik heb de foto’s wel gezien
van stuk geschoten huizen,
het grijze oorlogsmonument,
de reeksen witte kruizen.
Wat hebben wij er van geleerd?
De oorlog blijft ons dreigen,
daarom zal ik op vier mei
toch eerbiedig zwijgen,
2 opmerkingen:
Heel mooi !
Mooi ! Zelf geschreven ?
Een reactie posten